Bahçedeki Misafirlerimiz... :)

İşte okulumuzun 6 yeni misafirinden birisi...

İsterseniz hikayemize en başından başlayayım...

 Okulun birinci döneminin ilk günlerinde tanışmıştık onunla.

Çocukların söylediğine göre yazın doğum yapmış.

Okul bahçesine geldiğinde açlıktan zayıf düşmüş haldeydi.

Kemikleri tek tek sayılabiliyordu.

Genellikle oturduğu yerde oturuyor ; yerinden kalkmıyordu.

Köy bakkalından ekmek alıp "az da olsa faydamız olur belki" diyerek kuru ekmek verdik.

Ertesi gün geldiğimizde yine bahçede bizi bekliyordu. Yine biraz kuru ekmek , birkaç tane de elma verdik.

Bu şekilde birkaç gün devam ettikten sonra anladık ki bu köpeği her gün bahçemizde görecektik.

Biz de yemek menüsünü biraz zenginleştirmeye karar verdik.

Zaman zaman kemik , haşlanmış et , haşlanmış tavuk , yemek artıkları , köpek maması , meyve getirmeye başladık.

Tabi bizden gören çocuklar da arada bir yiyecek bir şeyler getirmeye başladı.

İsmini de köpüş koyduk. :)

Köpüş toparlanmaya başladıkça bizi daha bir sevgiyle kapıda karşılamaya başladı.

Ve bu haftanın başında okul bahçesine girdiğimizde neredeyse başımıza atlayacaktı.

Yerinde duramıyordu.

Kıpır kıpırdı...

Biz olayı anlayamadık ve içeri girdik.

5 dakika geçmedi ki çocuklardan biri gelip "Öğretmeniiieem! Köpüş kömürlüğe eniklemiş" dedi.

5 adımda bahçeyi geçerek kömürlüğe gittim.

Okulumuzun çocukları çoktan iş başı yapmış ve "Köpüş"ün yavruladığı yerin çevresini odunlarla çevirmiş , altına da toprak v.b. koymuşlar ; Köpüş'ün yavrularını rahat ettirmeye çalışmışlar...

"Köpüş"ün altında 6 tane yavru vardı.

"Köpüş" yeniden anne oldu ve hem kendisi hem yavruları çok sağlıklı.

Her gün 200 ml süt içip bir kilodan fazla da yemek yiyor.

Bazen mama , bazen yemek artığı ile karnını doyuruyor.

Hatta bugün okulda ona özel makarna , erişte , pirinç pilavı karışımı yaptık... :)

O da sevildiğini biliyor olacak ki hem biz öğretmenlerin hem de çocukların yanına , yavrularına , yaklaşmasına , dokunmasına , hatta sevmesine izin veriyor...